مقدمه: مطالعات متعددی در جوامع مختلف دو شاخص تعداد ضربان قلب در دقیقه اول بعد از پایان تست ورزش (Minute Heart Rate Recovery 1 یا (HRR و ظرفیت ورزش Exercise Capacity) یا (EC را به عنوان پیش گویی کننده های بروز حوادث قلبی نشان داده است. مطالعه حاضر جهت مقایسه این دو شاخص در افراد با و بدون سندرم متابولیک در شهرستان اصفهان انجام گرفت.روش ها: این مطالعه بر روی 254 نفر از افراد غیر مبتلا و 216 فرد مبتلا به سندرم متابولیک از مطالعه هم گروهی اصفهان انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، دور شکم، فشار خون، قد و وزن افراد ثبت شد. تری گلیسرید سرم و قند خون ناشتا، کلسترول تام، HDL و LDL افراد نیز اندازه گیری شد. تست ورزش بر اساس پروتکل استاندارد Bruce انجام گردید و تعداد ضربان قلب در دقیقه اول و ظرفیت ورزش تعیین و ثبت شد. داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS15 و با استفاده از روش Generalized linear model با تعدیل بر اساس سن تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تعداد ضربان قلب در دقیقه اول در گروه غیر مبتلا بیشتر از گروه مبتلا به سندرم متابولیک بود ( (p=0.007اما در هر دو گروه میزان تعداد ضربان قلب در دقیقه اول طبیعی بود (بیشتر از 18 ضربان در دقیقه). میزان ظرفیت ورزش در گروه مبتلا به سندرم متابولیک به طور معنی داری کمتر از گروه غیر مبتلا بود (.(P=0.022نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، این مطالعه توجه پزشکان و برنامه ریزان بهداشتی جامعه ما را به ارتباط قوی تر ظرفیت ورزش با سندرم متابولیک در مقایسه با تعداد ضربان قلب در دقیقه اول معطوف می دارد؛ نیاز به تعیین نقطه معیار جدید جهت تعداد طبیعی ضربان قلب در دقیقه اول نیز وجود دارد.

تولید آب شیرین به روش اسمز معکوس، از گزینه های به صرفه در بسیاری از کشورها است. یکی از مشکلات این روش، کاهش مقدار آب تولیدی به دلیل تغییر شرایط فرآیندی و آب خام مصرفی است . در این مقاله، به روشی برای بازطراحی روتور توربوشارژر هیدرولیکی به عنوان اصلی ترین قطعه این تجهیز که نقش بازیافت کننده انرژی در واحدهای آب شیرین کن را دارد، پرداخته شده است. بدین منظور، ابتدا عملکرد یک واحد نمک زدایی در حال بهره برداری بررسی و سپس با استفاده از روابط تشابه در توربوماشین ها و دینامیک سیالات محاسباتی، دو روتور جدید برای توربوشارژر موجود طراحی و ساخته شدند تا برای دو حالتی که به دلیل تغییر شرایط، ممبران به فشار بالاتر یا پایین تر از طراحی اولیه نیاز دارد، جایگزین روتور موجود شوند. برای صحت سنجی، نتایج تست با پارامترهای طراحی مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد علی رغم اعمال تغییر در فشار ورودی ممبران، توربوشارژر با روتورهای جدید علاوه بر ثابت نگه داشتن درصد تولید آب، باعث شده است مقدار بازیافت انرژی ثابت بماند و راندمان کل نیز در حالت فشار بالا، از راندمان توربوشارژر اولیه بیش از 4درصد و بازیافت انرژی حدود 2درصد بیش تر شود که نشان می دهد از این روش می وان در شرایطی که تغییر فشار ممبران ها به صورت محسوسی از فشار طراحی اولیه بالاتر یا پایین تر است، استفاده کرد.

کار به ویژه تحت شرایط استرس آور، منجر به واکنش های جسمانی و روانی می شود. برای پایان دادن به این فشار، به بهبودی از استرس و تقاضاهای شغلی یا به عبارت بهتر به تجدید قوا نیاز است.هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تجدید قوا، بر تجارب بهبودی (گسستگی روانی، آرمیدگی، تجارب تبحری و احساس کنترل) کارکنان بود. این پژوهش از نوع آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان مرد شرکت ملی حفاری اهواز بود که از این تعداد، 30 نفر به عنوان نمونه فرض آزمایی و 80 نفر به عنوان نمونه اعتباریابی پرسشنامه ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه «تجارب بهبودی» برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده گردید. جلسات آموزشی شامل 10 جلسه 2 ساعته بود که در 5 هفته برگزار شدند. به علت برقرار نبودن مفروضه همگنی رگرسیون برای انجام تحلیل کواریانس، بر روی نمرات تفاضل پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای وابسته، تحلیل واریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در تفاضل پیش آزمون و پس آزمون تن آرامی، تجارب تبحری، گسستگی روانی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0.001). بنابراین آموزش تجدید قوا، باعث افزایش ابعاد تجارب بهبودی در کارکنان می شود. به عبارت دیگر شرکت کنندگان در کلاس آموزشی یاد می گیرند چگونه زمان پس از پایان کارشان را مدیریت کنند تا از استرس و تقاضاهای شغلی رهایی یابند.

با توجه به پیشرفت دانش پزشکی و افزایش امید به زندگی، تعداد اعمال جراحی پیچیده در افراد دارای بیماری زمینه ای افزایش چشمگیری داشته است. به نظر می رسد تدوین راهنمای عملی برای بهبود کیفیت اعمال جراحی باعث کاستن از عوارض جراحی و تسریع در برگشت بیمار به جامعه می شود که این برنامه با نام [Enhanced Recovery After Surgery (ERAS)] در سال 2001 توسط گروهی از جراحان آکادمیک در لندن ارائه شده است. تسریع بهبودی بیماران بعد از عمل جراحی یا ERAS اغلب برای توصیف رویکردی چند منظوره و چند رشته ای برای مراقبت از بیمارانی است که تحت عمل جراحی قرار می گیرند. شواهد نشان می دهد در صورت اجرای موفق دستورالعمل های ERAS، نه تنها کیفیت درمان و جراحی بهبود پیدا می کند بلکه موجب کاهش طول مدت اقامت بیمار و به دنبال آن کاهش هزینه ها می گردد. لذا بر آن شدیم تا طی مطالعه مروری به معرفی این راهنما در قالب سوابق، فلسفه وجودی، تیم، نحوه پیاده سازی و دستاوردهای اجرای ERAS بپردازیم.